شبکه در لینوکس

وقتی وارد مبحث شیرین شبکه در لینوکس می‌شویم، باید خاطر نشان کنیم که تقریبا هیچ کاری نیست که نتوان آن را از طریق لینوکس انجام داد. لینوکس برای ایجاد انواع سیستم‌ها و اپلیکیشن‌های شبکه شامل فایروال‌‌ها، روترها، سرورها، فضاهای ذخیره‌سازی NAS و … به کار می‌رود.

درست همانطور که مبحث شبکه بسیار گسترده است، در نتیجه فرمان‌هایی که به این منظور استفاده می‌شوند نیز زیاد است. در این درس و درس‌های بعدی با فرمان‌های ping ، traceroute ، netstat ، ftp ، lftp ، wget ، ssh ، scp ، sftp و … آشنا خواهیم شد.

آزمودن و مانیتور یک شبکه در لینوکس

حتی اگر شما مدیر یک شبکه لینوکس نیستید، ولی اغلب اوقات آزمودن عملکرد و پردازش یک شبکه لینوکس برای شما مفید خواهد بود. به این منظور فرمان‌هایی وجود دارد که به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت:

فرمان ping – ارسال یک بسته به یک میزبان شبکه

ساده‌ترین فرمان شبکه، فرمان ping می‌باشد. فرمان ping یک بسته اختصاصی با نام IMCP ECHO_REQUEST به میزبان مورد نظر ارسال می‌کند. بیشتر دیوایس‌های شبکه این بسته را دریافت می‌کنند و به آن پاسخ می‌دهند تا اجازه دهند اتصال شبکه تایید شود.

ممکن است فایروال‌های شبکه به گونه‌ای پیکربندی شده باشند تا ترافیک ICMP را بلاک کنند.

برای مثال اگر بخواهیم ببینیم که اتصال ما با سایت http://www.linuxcommand.org برقرار است یا خیر، می‌توانیم فرمان ping را به صورت زیر به کار ببریم:

زمانی که فرمان اجرا می‌شود، ping سعی می‌کند بسته‌هایی را به آدرس وارد شده ارسال کند تا اینکه این پروسه متوقف شود.

ما در اینجا با کمک کلیدهای ترکیبی Ctrl+C فرمان را متوقف کرده‌ایم.

پس از آنکه فرمان متوقف شد، ping نتیجه نهایی را به ما نشان می‌دهد. در نتیجه نهایی نشان داده شده که ۶ بسته ارسال شده و ۶ بسته دریافت شده است.

گفتنی است که یک شبکه با عملکرد مناسب نباید هیچ بسته‌ای را از دست بدهد. یک ping موفقیت‌آمیز این است که اجزای شبکه (مانند کارت شبکه، کابل‌ها، روترها و دروازه‌ها) به خوبی کار می‌کنند.

فرمان traceroute – ردیابی مسیر یک بسته شبکه

فرمان traceroute (برخی سیستم‌ها از فرمان مشابه tracepath استفاده می‌کنند) لیستی از روترهای موجود در شبکه را از مبدا تا مقصد به ما نشان می‌دهد. برای مثال:

خروجی چیزی شبیه تصویر زیر خواهد بود:

در خروجی مشاهده می‌کنیم که ۱۶ روتر بین مبدا تا مقصد وجود دارد. به این معنی که بسته من تا زمانی که به مقصد برسد می‌باید از ۱۶ روتر عبور کند. آدرس IP و اطلاعات عملکردی اکثر روترها مشخص است ولی برخی روترها به خاطر فایروال، اطلاعاتی را نشان نمی‌دهند که با *** نتیجه باز می‌گردد.

فرمان netstat – آزمودن تنظیمات و آمار شبکه

فرمان netstat به منظور آزمودن تنظیمات و آمارهای مختلف شبکه استفاده می‌شود. در بین گزینه‌های زیادی که این فرمان دارد، ما قادر به مشاهده ویژگی‌های مختلفی در نصب شبکه خود هستیم. برای مثال با استفاده از گزینه –ie می‌توانیم کارت شبکه‌ها موجود در سیستم خود را تست کنیم:

در مثال بالا می‌بینیم که سیستم ما دارای دو رابط شبکه می‌باشد. اولین آن eth0 نام دارد که رابط اترنت و دومی lo است که رابط شبکه مجازی است که سیستم به منظور گفتگو با خودش از آن استفاده می‌کند.

کلمه مهم UP به معنی در حال اجرا بودن رابط شبکه در این توضیحات است. همانطور که مشاهده می‌کنیم هر دو رابط شبکه ما در اینجا UP هستند (خط چهارم از هر رابط) که به معنای این است که رابط شبکه فعال هست. همچنین وجود یک آدرس IP معتبر در فیلد inet addr (خط دوم از هر رابط inetial address به معنای آدرس اولیه). در سیستم‌هایی که آدرس IP را به صورت دینامیک (از طریق DHCP دریافت می‌کنند) وجود یک آدرس IP معتبر نشان‌دهنده این است که سرویس DHCP به درستی در حال اجراست. استفاده گزینه –r جدول روتینگ کرنل شبکه را به ما نشان می‌دهد. این نشان می‌دهد که شبکه چگونه پیکربندی شده تا بسته‌ها را دریافت و یا ارسال کند:

منبع: لینوکس‌سیزن نوشته فرشید نوتاش حقیقت